Οι μέρες που περνούν είναι μικρές, παράξενες και άδειες. Ο χρόνος ύπουλος και αλήτης επιταχύνει με θράσος τους παλμούς της μηχανής του, και η ζωή κυλά σαν θολό ποτάμι, ή σαν ανεμοστρόβιλος, ανάμεσα σε παραμορφωμένα και εικονικά τοπία, ανάμεσα σε τοπία έγκλειστα, διεφθαρμένα και εφήμερα.
Η θέληση μου διακλαδίζεται στο σταυροδρόμι της ευθύνης και της σιωπής. Εύκολος ο δρόμος της σιωπής και δύσβατο το μονοπάτι της ευθύνης και της αρετής. Κι εγώ λούφαξα στην σιωπή, σαν τον φοβισμένο δραπέτη της πραγματικότητας.
Δεν είμαι συγγραφέας, ούτε ποιητής, ούτε οραματιστής, ούτε αναμάρτητος κριτής του σάπιου συστήματος. Έχω αδειάσει από ιδέες, εικόνες, λέξεις, γράμματα.. Αδυνατώ να φέρω τη λογική στα μέτρα της φαντασίας. Ανασέρνω με τη βουρλιά από το σκοτεινό πηγάδι του νου τις ιδέες και τα γερασμένα οράματα.
Οι καρποί της σκέψης μου, σωρός αλίχνιστος, ακοσκίνιστος και ακατέργαστος, στο αλλοπρόσαλλο αλώνι του μυαλού. Ανακατεμένα άχυρα, κοντύλια και άχρηστα ζιζάνια, με τους σκόρπιους σπόρους της αλήθειας και της λογικής. Γλυκόπικρες αναμνήσεις και αμαρτωλά γεννήματα, βελούδινων ονείρων της καρδιάς, σε μια αέναη πάλη με τη καταθλιπτική θολούρα της πραγματικότητας κάνουν θρύψαλα τη λογική και την αγνότητα των συναισθημάτων.
Όμως είναι αλήθεια, πως έχει μια παράξενη γοητεία τελικά, να διατυπώνεις δημόσια τις λύπες, τις σκοτούρες, τις σκέψεις έστω και αλίχνιστες, και τους συλλογισμούς έστω και μουχλιασμένους, που φυτρώνουν στα άγονα χωράφια του μυαλού. Είναι σαν τη γοητεία που έχουν τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν και ανθούνε στα άγονα κι ερημικά εδάφη στα Αστερούσια βουνά.
Την καλημέρα μου σε όλους τους φίλους που με μάλωσαν γιατί σταμάτησα να γράφω. Όποιος έχει το κουράγιο, ας λιχνίσει με το δικό του θρινάκι, το αλίχνιστο λαμί των γραφτών μου και ας κοσκινίσει όσο θέλει με το κόσκινο της δικής του ηθικής, τα όποια μουζούρια του καρπού, της δικής μου ταπεινής λογικής.
Η κρίση των ηθικών, των πνευματικών και των οικολογικών αξιών, βαθαίνει κι απλώνει παντού, σαν τσουνάμι.
Η φύση μετατρέπεται σε εμπόρευμα, στην αγορά της αειφόρου ή πράσινης υποκρισίας. Πολύχρωμα και ρυγχωτά εξαγριωμένα σκαθάρια, αυτόκλητα, αυτόφωτα ή ετερόφωτα, αυτοκινούμενα ή τηλεκατευθυνόμενα, εξαπολύουν ανενόχλητα καταστροφικές επιθέσεις στα τοπία της φύσης. Ανεξέλεγκτες χωματερές, ανεξέλεγκτα λατομεία, εμπρησμοί, εκχερσώσεις, καταπατήσεις, εξορύξεις, γεωτρήσεις, τσιμέντα, πλαστικά, αγροχημικά, στερεά – υγρά και αέρια δηλητήρια.
Οι πολιτικές κοσμοθεωρίες μπαγιάτεψαν, η άμιλλα των ιδεών εξισώνεται με την άμιλλα της διαφθοράς, η πολιτική ευθύνη φυλακίζεται στα μπουντρούμια της παγκοσμιοποιημένης υλιστικής αντίληψης των νταβατζήδων κάθε εξουσίας και η πάλη των τάξεων ξεθώριασε στα ρινγκ και στις παλαίστρες της διεθνούς υποκρισίας και της άνομης οικονομικής συναλλαγής. Λάδωμα, λοβιτούρες, δωροδοκίες και δωροληψίες, κομπίνες, ρουσφέτια, φοροκλέπτες και φορομπήχτες, κλέφτες και αστυνόμοι, φτώχια, δυστυχία, κακομοιριά, μιζέρια, απληστία και μαύρο χρήμα, ανάξιοι και θεσιθήρες διαχειριστές της δημόσιας διοίκησης και της δημόσιας περιουσίας. Ο χορός της ρεμούλας και της ασυδοσίας καλά κρατεί, στην ίδια πίστα οι αμαρτωλοί με τους αναμάρτητους, και στις κερκίδες του δημοσίου σταδίου επικρατεί ένοχη ανοχή, λούφα και παραλλαγή.
Η οικονομική κρίση βάζει θεωρητικά στο χορό του Ζαλόγγου δικαίους και αδίκους, αλλά στην πράξη μόνο τους δικαίους, τη λίρα παίζουν ευρωαρκούδες και ευρωκουλούκια (Μπαρόζο, Γιούνκερ, Μέρκελ, Σαρκοζί, Αλμούνια κ.α.) και το πάσο κρατούν ντόπια καλοθρεμμένα γουρουνάκια της προπαγάνδας και της μπαρούφας (Πρετεντέριδες, Τράνγκες, Τριανταφυλλόπουλοι, κ.α. φρούτα των ΜΜΕ).
Η γρίπη των χοίρων ή των πτηνών ή των αμνών ή των ίππων ή τέλος πάντων οποιουδήποτε εκπροσώπου της πανίδας, ήρθε στην ώρα της, με πολλή δόση τρομολαγνείας και παραπλάνησης, για να χάψουμε πρώτα το χάπι του αποπροσανατολισμού και ύστερα να στηθούμε στην ουρά να μπολιαστούμε στο γυμνό μπράτσο και στο κενό του μυαλού.
Οι κοινωνικές δυνάμεις διχασμένες, υψώνουν υποκριτικά τα πολύχρωμα λάβαρα της πολύμορφης υποταγής, κομματικής ή «δήθεν» ταξικής, και μετά λουφάζουν στη απόλυτη νιρβάνα της πολιτικής αφασίας.
Οι νεολαίοι κάνουν επαναστατική γυμναστική στο facebook, στις πορείες ή στις πλατείες, ή στους εμπορικούς δρόμους των μεγάλων πόλεων, με κουκούλες και μολότοφ ή χωρίς, ύστερα αποχαυνώνονται στην ουτοπία του όνειρου, για ένα καλλίτερο αύριο.
Δεν έχω πράμα αλίχνιστο ή λιχνισμένο να πω για τους θεούς και για τους κάθε αξιωματούχους της θρησκείας. Βοήθεια σας.
Νικ Παπ
η ανάπτυξη τελικά έχει τα χρώματα της κεραζόζας. Όπως τα χρώματα των πολιτικών δυνάμεων που πασχίζουν για την ανάπτυξη του τόπου, ... πράσινη, ή κόκκινη, ή μπλέ, ή μαύρη, ή πορτοκαλί. Διάλεξε και πάρε.
Διαδρομή απείρου φυσικού κάλλους. Στη πίστα του ουρανού αέρινα σύννεφα χοροπηδούν κι’ ο ήλιος μας χαμογελά. Οι εικόνες, οι σκέψεις και το ψιθύρισμα της φύσης ανακατεύονται, για να διευκολύνουν τη φαντασία να αναπλάσει το παρελθόν και τα γλυκοπαραμυθένια μυστήρια του. Σαν απατηλού ονείρου θάμπωμα, γέννημα του μυαλού μου, μου φάνηκε πως είδα το μαύρο μουλάρι, αράπη, με την μπροστελίνα, τις καπλοδέτες, τη γίγλα και τα χαρταλάμια, με την κόκκινη ωσάν το δειλινό πατανία στο σωμάρι, φορτωμένο με τ’ ασκιά να αγκομαχά στη στροφή. Και ξωπίσω του ηρωικός και άγριος ο αγωγιάτης ταξιδιάρικος, με τα στιβάνια, τις κιλότες, και το κρουσομάντηλο τραγουδούσε αμέριμνος σα να τον άκουγε μόνο ο θεός. Παραλίγο να σκοντάψω και ξελαμπικάρισε το μυαλό μου.
Η αίσθηση του χρόνου και των εποχώνμπερδεύονται. Δεν ξέρεις αν είναι η άνοιξη του φθινοπώρου ή το φθινόπωρο της άνοιξης. Ένας βράχος πολύ σκληρός και πολύ εγωκεντρικός μας κοιτάζει αφ’ υψηλού. Είδα στη μια σχισμάδα του το κρητικό κυκλάμινο και στην άλλη το σκορπιδόχορτο το φαρμακευτικό και ηρέμισα. Καμιά σκληράδα τελικά όσο αλαζονική και να είναι δεν μπορεί να την νικήσει τη γλυκύτητα της ζωής. 
της γης είναι πλουμισμένο, χρωματιστό και μυρωδάτο. Με ρίγανη, με φασκομηλιά, με αγκαραθιές, με θύμους με αντωναϊδες, με χαμολιές, με αγριολαβάντες, με κρόκους και άλλα αγριολούλουδα. Aνεβήκαμε ψηλά, ο ουρανός συνέχιζε να μας κοιτά, αέρινα σύννεφα χοροπηδούν πιο κοντά κι ο ήλιος από πίσω ρίχνει κλεφτές ματιές, λες και παρακολουθεί τα ίχνη που αφήνουμε πίσω μας, πάνω στη φύση, κληρονομιά στους άλλους που θα ξαναπεράσουν μετά από χρόνια πολλά, το δρόμο της πατάτας και του κρασιού.
Το σκληρό τοπίο μας αποκαλύπτει, τα πρόχειρα … κρυμμένα, μυστικά και ντοκουμέντα… , της δικής του ιστορίας. Είδαμε τα σημάδια της φωτιάς, τα σημάδια της ανεξέλεγκτης υπερβόσκησης, το παλιό ασβεστο-κάμινο, που δείχνει τα σημάδια των τσεκουριών. Φαίνονται καθαρά τα σημάδια της διάβρωσης των εδαφών και τα σημάδια της συνολικής υποβάθμισης. .JPG)
Για να κατανοήσεις την αξία της σοφίας του, για να ακούσεις την ακμή των παλμών και των βιορυθμών της ζωής του, για να αισθανθείς την καθαρότητα της αναπνοής του, για να απολαύσεις την αγνότητα της ομορφιάς του, για να μυρίσεις την ποικιλότητα των αρωμάτων του, για να πάρεις μαθήματα αγάπης, αισθητικής, ηθικής, αυτογνωσίας πρέπει να το περπατήσεις, να το ψάξεις να το γνωρίσεις από κοντά. 
