to blog or not to blog

έχω περισσότερα οράματα απ’ όσα μπορώ να διαχειριστώ. Όμως αδυνατώ να παραδεχτώ πως τα όνειρα μου και τα οράματα μου πνίγονται στα απόνερα της ουτοπίας.

Δεν θέλω να παραδεχτώ πως οι σκέψεις μου σβήνουν στον αγώνα της καθημερινότητας. Θέλω να μπορώ να διαλέξω το ταξίδι που προτιμώ.

Ακολουθώ εύκολο δρόμο. Ήθελα να γράψω για το τοπίο της Κρήτης και τα ενδημικά μας φυτά.

Αυτό το γκρίζο τοπίο της Κρήτης που είναι ….. σκληρό σαν τη σιωπή, όπως λέει ο ποιητής

που απλώνεται σε όλη την απεραντοσύνη του ορίζοντα, διαμελισμένο από φαράγγια και χείμαρρους, που γέννησε θεούς και δαίμονες, που μοιάζει αλπικό και νεκρό μα είναι ολοζώντανο και πολύπλοκο και ας το κουρσεύουμε καθημερινά.

Τούτο το τοπίο έχει μέσα του πάνσοφες και ισορροπημένες λειτουργίες και αντιθέσεις. Την κίνηση και την ισορροπία, την ζωή και τον θάνατο, την αρμονία και την αντίθεση, την αισθητική και το χάος, την ηθική και την αγριότητα, την εξέλιξη και την φθορά, το μυστήριο και την απλότητα, το μεγαλείο της συμβίωσης και την σκληράδα της σύγκρουσης των πληθυσμών.

Για να κατανοήσεις την αξία της σοφίας του, για να ακούσεις την ακμή των παλμών και των βιορυθμών της ζωής του, για να αισθανθείς την καθαρότητα της αναπνοής του, για να απολαύσεις την αγνότητα της ομορφιάς του, για να μυρίσεις την ποικιλότητα των αρωμάτων του, για να πάρεις μαθήματα αγάπης, αισθητικής, ηθικής, αυτογνωσίας πρέπει να το περπατήσεις, να το ψάξεις να το γνωρίσεις από κοντά.

Και τότε δεν μπορείς αλλιώς παρά να τo αγαπήσεις.

Και αφού το αγαπήσεις θα καταλάβεις τούτο το χρέος που έχουμε όλοι μας πολίτες, φορείς και πολιτεία :
 να προστατεύσουμε αυτή την πολύτιμη φυσική κληρονομιά και ότι φωλιάζει μέσα της.

Δημιουργώ μια νέα ιστοσελίδα για τούτο το όραμα και το ταξίδι, με μικρά βήματα όσο μου επιτρέπει ο λίγος χρόνος που έχω :

http://nikos-in-forest.blogspot.com/

με τιμή Νικ Παπ