Endemic Flowers of Crete

Ο αγκούτσακας

Είσαι στις μεγάλες σου δόξες αυτή την εποχή με τα κάτασπρα, πενταπέταλα ανθάκια σου σε σκιαδιόμορφα μπουκετάκια, που απλώνονται σαν πέπλο και φαντάζεις νυφούλα του κάμπου και του βουνού …

… έχεις πολλά ονόματα στις γειτονιές της εξάπλωσης σου… πύρος ο ακανθώδης, γκοριτσιά, αμπουρτζιά, αγριαπιδιά, αγκαθιά, αγριοαχλαδιά, η όγχνη του Ομήρου, η άπιος του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη

… της αριστοκρατικής οικογένειας των Ρόδων (Rosaceae) με το επίσημο ονοματεπώνυμο Pyrus amygdaliformis
….παμπάλαιο δένδρο, πανάρχαια ιστορία .. απ’ ότι ξέρω δε σ’ έχουν στην υπόληψη που σου πρέπει, … εδώ που τα λέμε συνήθως κυκλοφορείς ασουλούπωτο και αφιλόξενο με σουβλερά κλαδάκια, ξεφυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουνε (μάλλον από τα αχώνευτα στο πεπτικό σύστημα των πτηνών, σποράκια των καρπών σου) και ο καρπός σου, στυφός και σκληρός (για αυτούς που δεν ξέρουν την γλύκα που προσφέρεις την ώρα που θες)
… την αγάπη του λαϊκού μαντιναδολόγου ..
" αγκουτσακάκι θα γενώ τσ’ ανθρώπους ν΄ αγκυλώνω,
κι΄ εκειά που δεν με σπέρνουνε, θα πάω να ξεφυτρώνω"

Εστησ'ο ερωτας χορό Ξυλούρης-Μακεδόνας-Φραγκούλης

…όταν ο ελληνικός κινηματογράφος ποιούσε τέχνη και ήθη...
…για τον αγωνιστή των ανθρώπων του μόχθου .. τον Μαρίνο Αντύπα... που δολοφονήθηκε σαν σήμερα 8 Μαρτίου 1907
…πέρασαν τόσα χρόνια και μόνο ο αφέντης άλλαξε ..
…ο τόπος χρειάζεται ένα σύγχρονο Αντύπα

Το γέλιο σου _ Pablo Neruda_Ουρανίδες_Δημήτρης Λάγιος

Origanum microphyllum (ενδημικό Κρήτης)

άρωμα Κρήτης, χρώματα Κρήτης, ομορφιά και αγνότητα Κρήτης. υπέροχο αδιάσπαστο χαρμάνι της φύσης.

Sternbergia lutea = Στερνμπέργκια η κίτρινη

 Sternbergia lutea = Στερνμπέργκια η κίτρινη 

(Στο φαράγγι του Καρτερού)

Οικογένεια Amaryllidaceae. Βολβώδες πολυετές γεώφυτο, ενδημικό της Μεσογείου. Όμορφο φθινοπωρινό λουλούδι. Το όνομα του για χάρη του Τσέχου κόμη και πατέρα της Παλαιοβοτανικής, Kaspar Moritz von Sternberg.

Πρέσπες

Η οικολογική ισορροπία γαληνεύει τις εικόνες και τα νερά της λίμνης Στην λίμνη παίζονται παιχνίδια με τον έρωτα ή και την επιβίωση, με την ονειρική γλώσσα των χρωμάτων και της σιωπής.



Καθώς ο χρόνος συμπυκνώνεται η φύση εκδικείται

 

... βάζει ζητήματα ζωής και θανάτου

Τα έργα μας διαβρώνονται

 

Η ζωή μας διαβρώνεται

η ψυχή μας διαβρώνεται

και η φύση  ..... νέα ζωή ξαναγεννά

 

Νικ Παπ





Πρέβελη - 10 μέρες μετά την πυρκαγιά

Κατάχλωμη μέρα, θλιμμένο τοπίο, καψαλιασμένο.

Μπουκώνει η ψυχή και γεμίζει αγκάθια. Να γράψεις τι; Έχεις αδειάσει από λέξεις και γράμματα.

Οι εικόνες μιλούν

Είναι θράσος να αναζητάμε τους υπεύθυνους γι αυτή την παρακμιακή εικόνα. Και να βγάνουμε την ουρά μας απ’ έξω.

Ευθύνες στους πολιτικούς, στους δημόσιους φορείς, στους τοπικούς φορείς, στον απρόβλεπτο και αθεόφοβο Κρουταλιώτικο άνεμο που λυσσομανά, στην κάψα του καλοκαιριού, στο κακοτράχαλο ανάγλυφο. Αναμάρτητοι και αθώοι εμείς.

Αυτό το χάλι είναι η δική μας εικόνα. Σακατεμένες απόψεις για το περιβάλλον μας, πυρπολημένες ιδέες για τη ζωή μας, μουχλιασμένες σκέψεις για το αύριο, μαύρα κορμιά, άδεια κεφάλια, κούφια υπευθυνότητα, καμένο φιλότιμο. 
Ο δαιμονικός χορός της φωτιάς αφήνει πίσω του ένα τοπίο που ντροπιάζει την καρδιά μας.

Τα έχουν πάρει στο κρανίο οι φοίνικες. Σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής τους από το θυμό. Τα φτερόμορφα φύλλα τους έγιναν μαύρα μαστίγια οργής.

Βιάζονται να ξεπετάξουν καινούργιους βλαστούς.

μέσα από το κάρβουνο και τη στάχτη

Τώρα οι σπόροι των καμένων φυτών που κοιμούνται κάτω από τις στάχτες, ετοιμάζονται να μπουμπουκιάσουν.
 

Τώρα υπόγειοι νυσταγμένοι οφθαλμοί, ξυπνούν από το λήθαργο και ετοιμάζονται να αναγεννήσουν τον σκίνο, τη λυγαριά, την αγριοχαρουπιά, την αγριελιά, την μυρτιά, τα βούρλα, τα αγριοκάλαμα, τις μαυραγκαθιές, τους ασπαλάθους, τις αγκαραθιές και όλα τα άλλα φρύγανα και υδροχαρή. Αρκεί όλοι μας, αργόμισθοι, αργόσχολοι, τεμπέληδες που κάνουμε τους ειδικούς να μη κάνουμε φασαρία.

Ένας ήλιος μάλαμα στραφταλιάζει τα νερά του λιβυκού.

ηλιοκαμένα κορμιά που κάνουν αδιάφορα τις βουτιές τους και τους τσούζει τα μάτια μόνο η αλμύρα της θάλασσας.

Τριάντα μέτρα πιο κάτω, στην άκρη της καμένης γης, πλαστικές σακούλες και μπουκάλες στροβιλίζονται στη χωματερή του ανέμου.

Τελειώνοντας να ομολογήσω την αμαρτία μου.

Μπήκε στη μαύρη σκέψη μου, ρητορικό ερώτημα για τις δυνάμεις καταστολής που πήραν εύσημα γιατί κατάφεραν λέει να σώσουν το μοναστήρι του Πρέβελη, αλλά δεν πρόλαβαν να σώσουν το πανάρχαιο μοναστήρι του Θεόφραστου φοίνικα : "Μήπως δύο ελαφρού τύπου βενζιναντλίες (του 1 hp) και δύο υψηλής πίεσης λάστιχα (των 30 μ), συνολικού κόστους όχι πάνω από 500 ευρώ, μία από αριστερά και μία από δεξιά του πλωτού ποταμού, ήταν αρκετά για να αποτρέψουν την πυρκαγιά στο φοινικόδασος ;" Λέω μήπως ???
Δεύτερο ερώτημα ρητορικό και ανόητο : αν δηλαδή το μοναστήρι του Πρέβελη ήταν στη θέση του φοινικοδάσους θα καιγότανε ; δε νομίζω !!!
Τρίτο χαζό ερώτημα, προς το WWF και τον φίλο μου Καλούστ (τι σχέση έχουν τα καημένα και καμένα πευκαλούδια και κυπαρισσούλια στα ανάντη - που τα δαιμονοποιούμε) με την καταστροφή στην κοιλάδα του φοινικοδάσους, όπου επικυριαρχούσαν υδρόβια, υδροχαρή, πλατύφυλλα είδη βλάστησης κατά τεκμήριο μεγαλύτερης αντοχής στην πυρκαγιά ;
Το πανάκριβο (ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Κρίσεων και αντιμετώπισης πυρκαγιών στο πρινοδάσος του Ρούβα και το φοινικόδασος της Μονής Πρέβελης, κόστισε 1.180.967,90 €) σύστημα πυρανίχνευσης που πληρώθηκε από τις οικονομίες του λαού, ήταν έτσι και αλλιώς σκανδαλωδώς άχρηστο.
Νικ Παπ

Παγκόσμια μέρα της δασοπονίας… και της ποίησης .. και κατά του ρατσισμού .. και του ύπνου

Τη στιγμή που ισορροπεί στον πλανήτη... το φως με το σκοτάδι, ...ένα σημείο σταθερό στον κύκλο του χρόνου.

Σήμερα .. την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, που είναι η αρχή της άνοιξης για τις χώρες του Β. Ημισφαιρίου.

Έμπνευση και επιλογή της UNESCO ή του ΟΗΕ ή του FAO ή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. .. ή όποιου άλλου σοφού .. ανάλογα με την περίσταση. Να το γιορτάσουμε ...

Για τον παγκόσμιο ρατσισμό η μέρα είναι επετειακή αφού σαν σήμερα το 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ...αφελώς και ειρηνικά κατά των νόμων του απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα.

Για την παγκόσμια ημέρα της δασοπονίας θα σας πω. Θα μπορούσε κανείς να τα συμψηφίσει όλα και να κλείσει το θέμα …. με ένα βαρύ ροχαλητό. Έστω ..τιμή στην παγκόσμια μέρα του ύπνου.

Καλό είναι μια μέρα … υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο και για τα δάση.

Η ποίηση δεν το χρειάζεται, είναι από μόνη της υπόμνηση του αιώνιου μέσα στο εφήμερο.

Καλό είναι μια μέρα … υπόμνηση του παντοτινού μέσα στο μεταβαλλόμενο

Ημέρα του Όμηρου, του Σολωμού και του Ρήγα, του Σεφέρη, του Καβάφη, του Ελύτη, του Σικελιανού, του Σουρή και του Ρίτσου

Και ημέρα των δασών και της δασοπονίας ολάκερης, παγκοσμίως…

Των δασών που λεηλατούνται παγκοσμίως, που αποψιλώνονται επίσης παγκοσμίως (200 εκ. στρέμματα/έτος), που ενίοτε .....βομβαρδίζονται, που πυρπολούνται παγκοσμίως.

Να πούμε όλοι μας λόγια αγάπης μεγάλα, στα ράδια και στις τηλεοράσεις και στα πανηγύρια. Και να χύσουμε κροκοδείλια δάκρυα για τα δάση που καίγονται το καλοκαίρι

Να δώσουν υποσχέσεις όπως κάνουν κάθε χρόνο οι άνθρωποι της εξουσίας.

Να φυτέψουμε δενδράκια, στα καμένα του καλοκαιριού, στην Πεντέλη, στον Υμηττό, στην Πάρνηθα, στην Ηλεία και όπου αλλού μπορούμε.

Και θα ακολουθήσουν 365 παγκόσμιες …. νύχτες αδιαφορίας για να κλείσει ο κύκλος

Ευτυχώς το χειμώνα δεν έχουμε πυρκαγιές ...

Έχουμε όμως πάντα ξενοφοβία και ρατσισμό.

Και ας υπάρχουν παγκόσμιες μέρες

Και ας υπάρχουν ...ακόμη ποιητές ...

«Άτυχοι» είναι εκείνοι που δεν διάλεξαν πριν γεννηθούν ποιοι θα είναι ο γονείς τους. Πoιό θα είναι το χρώμα τους, τα γονίδια τους, το DNA τους .. Ποια θα είναι η οικονομική, η κοινωνική και πνευματική κατάσταση και θέση των γονιών τους. Ποια θα είναι η ικανότητα των γονιών τους να τους δώσουν τα εφόδια .. της ζωής σε ένα κόσμο παράλογο και άδικο. Ποια θα είναι η γλώσσα, η θρησκεία και η ιστορία για την οποία θα πρέπει να νοιώθουν περήφανοι ή να ντρέπονται. Σε ποια γεωγραφική περιοχή και σε ποιο χρόνο θα έπρεπε να γεννηθούν. Ποιο θα είναι το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, και πολιτιστικό περιβάλλον όπου θα μεγαλώσουν. Ποια θα είναι τα σωματικά τους προσόντα. Ποια εργασία και επάγγελμα θα έχουν.. 

Νικ. Παπ

Παρνασσός

Βουνό του θεού Απόλλωνα, των Παρνασίδων και των Δρυάδων νυμφών, βουνό των μουσών, βουνό της ποίησης και της μουσικής

Κατάλευκο και πουπουλένιο πέπλο σκεπάζει τις κορφές. Σου θαμπώνει τα μάτια και κατασκεπάζει όποιες σκέψεις σκοτεινές και δυσάρεστες πάνε να ξεφυτρώσουν στα χωράφια του μυαλού. Ένας πελώριος ήλιος χαμογελά γοητευτικά. Ώρα δέκα στα Κελάρια.

Παιχνιδιάρικες ακτίνες του ήλιου, χοροπηδούν από κορφή σε κορφή, από την ύψιστη Λιάκουρα στην κάτασπρη φαλάκρα του Γεροντόβραχου, στην Αρνόβρυση στη Κοτρωνόραχη, κάνουνε σκι στις γυαλιστερές πλαγιές και διασκορπίζονται στις αγκαλιές του ελατοδάσους, που είναι εθνικός δρυμός (στα χαρτιά), ή εθνικός οδυρμός στην πραγματικότητα. … Σήμερα δεν θα μιλήσω γι' αυτό.

Ούτε στα μυστήρια των μύθων θα περιπλανηθώ.. Σήμερα οι κραυγές των λύκων, (που οδήγησαν τους Πελασγούς "προέλληνες" μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα να χτίσουν την πόλη "Λυκώρεια" κοντά στην κορυφή που ονομάστηκε αργότερα παραφραστικά "Λιάκουρα"), δεν ακούγονται πια. Οι λύκοι εξαφανίστηκαν.

Ούτε για τον ομφαλό του κόσμου "το μαντείο των Δελφών" θα σας πω.

Δεν υπάρχει διάθεση για αναζητήσεις και όνειρα και να υπήρχαν τα λιώνουν οι ακτίνες του ήλιου.

Μπουλούκια καταφτάνουν, οι νέοι, οι γέροι και τα παιδιά.

Ερωτευμένοι ο καθένας με τα δικά του όνειρα και τις δικές του ελπίδες, φορούν πολύχρωμες στολές και κουβαλούν πολυποίκιλες γνώμες – ιδέες – απόψεις – όνειρα, καλά ή κακά, έξυπνα ή ανόητα. Μπορεί κανείς να κρεμαστεί πάνω τους ή να τα απορρίψει. Εδώ οι ιδεολογίες και όλα αυτά έχουν ελάχιστη αξία.

Ήρθαν για να παίξουν παιχνίδια με τη βαρύτητα, την ισορροπία, την ταχύτητα την αδρεναλίνη και την απαλάδα του κάτασπρου χαλιού. Παιχνίδια με τις αισθήσεις, με το χρώμα, με την υφή και τη γυαλάδα του χιονιού, με την καμπυλότητα και με τις φόρμες του ανάγλυφου, με το απαλό θρόισμα της χιονοσανίδας πάνω στη πίστα. Παιχνίδι παροδικό για να γεμίσει προσωρινά το εγώ του καθενός, από νιρβάνα ή μακαριότητα ή αυταπάτη.

Όπως σπρώχνει τον καθένα η ανάγκη της δικής του καρδιάς.

 

Άλλοι στριφογυρίζουν και σωριάζονται στο άσπρο χαλί σαν τα φύλλα που πέφτουν, κι άλλοι έχουν σταθερή πορεία σαν τα αστέρια που έχουν μέσα τους την πορεία και κανένας άνεμος δεν τα φτάνει. Ένας χορός μακαριότητας.

Συνεχίζω να μαθαίνω τις πτυχές της ζωής. Ζήλεψα την ορμητικότητα της δικής τους χαράς και η καρδιά μου χαμογελά.

Συμμετέχω κι εγώ. Μου φαίνονται όλα ωραία, όλα μαγικά και ας είναι αυταπάτη. Ο κόσμος είναι ωραίος όταν ο χρόνος δεν μετρά και τον βλέπει κανείς πάνω από τα δάση και τα βουνά, χωρίς αναζήτηση της καθημερινής πραγματικότητας. Μου φάνηκε πανέμορφο και το μισοφέγγαρο πάνω από το γεροντόβραχο, που κολυμπούσε σα βάρκα μέσα στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού.

Εναέρια κλουβιά συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται. Αναβατήρες ανεβοκατεβαίνουν στις κορυφές. Ο Δίας – ο αίολος – ο Περικλής – ο Ηρακλής – ο Τηλέμαχος – ο Βάκχος – ο Οδυσσέας – ο Ερμής – η Αφροδίτη – ο Ηνίοχος – ο Παν – η Δηιάνειρα – η Ήρα.

Στα κελάρια και στο φτερόλακα ανακατεύεται το παραμύθι με τη χαρά, με το πανηγύρι, με τη ζωντάνια της ζωής.

Εντελώς ξαφνικά εμφανίστηκαν τα γκρίζα σύννεφα να ξεχύνονται στους ώμους του γεροντόβραχου , να κατηφορίζουν στις πίστες και να χαϊδεύουν το δάσος της ελάτης.

Ο χρόνος φαίνεται να αλλάζει ρυθμούς. Επιταχύνει τα βήματα του. Χάθηκα αυτές τις απειροελάχιστες στιγμές στον απειροελάχιστο χώρο.

Βουνά εσείς, ψηλά και υπερήφανα. Που γεννήσατε θεούς και δαίμονες.

Που στα απάτητα λημέρια σας φωλιάζουν ο ήλιος και το φεγγάρι. Που πάνω σας άνθισε το έλατο το πεύκο και το κυπαρίσσι. Ότι φωλιάζει μέσα σας θαυμάζω κι αγαπώ.

Επιστρέφοντας έρχεται η μελαγχολία. Το άσπρο γίνεται γκρίζο, γίνεται θολό γίνεται μαύρο. Σας φιλώ.

Νικ Παπ